onafhankelijkheid bestaat niet – jippie! – maart 2013
Voor veel mensen is onafhankelijkheid een van de grootste doelen in het leven. Dat heeft ook voor mij lange tijd de boventoon gevoerd. Financieel zelfredzaam, in staat “mijn eigen boontjes te doppen” .
Het zijn altijd de hartkrakende gebeurtenissen in je leven die dit soort gedachten naar de achtergrond verschuiven: verlies, ziekte en dat soort dingen. Ineens krijgt geld een heel andere waarde, zoals ook de warmte van de mensen om je heen.
In beide gevallen in onafhankelijkheid op zijn minst schijn, maar ik wil je vooral vertellen wat voor mij de winst is van afhankelijkheid.
Eerst even de mythe van financiële onafhankelijkheid: geld is comfortabel en het kunnen betalen van je rekeningen vrij essentieel. Maar niemand is ooit helemaal financieel onafhankelijk. Je verkrijgt geld van iemand anders; die kan besluiten dat niet te doen. Je leningen zijn via een hartstikke onbegrijpelijk systeem verbonden met: geen idee wie allemaal, laat staan in welke landen. En er kan van alles gebeuren met geld en/ of bezittingen zonder dat je er invloed op hebt. Met andere woorden, staar je er niet blind op maar focus je vooral op de dingen die je kunt beïnvloeden.
Dan de andere afhankelijkheid: die van elkaar, van de natuur en van onszelf. In essentie zijn wij groepsdieren: altijd al hebben we in gemeenschappen geleefd en dat hebben we nodig voor onze overleving. De eerste les economie die ik kreeg, ging over onze diepste behoefte “van nut te zijn” en dat je dat meet in relatie tot de ander: nog een breuklijntje in de zogenaamde onafhankelijkheid.
Ten derde: liefde is een hele grote drijfveer in ons leven. Is het niet dat wat we zoeken of koesteren, dan is het wel waar we voor wegrennen vanuit een ooit gekwetst hart. Beide bewegingen zijn even afhankelijk. Toen wij ons eerste dochtertje verloren, hebben wij overleefd dankzij de liefde. Dankzij zoveel mensen die ons hebben geholpen weer op te staan, haar te eren en ons keer op keer hebben laten zien dat ons hart nog altijd gevuld kon zijn met liefde. Wat een fijne afhankelijkheid was en is dat.
We zijn als mensen de afgelopen eeuw flink in de weer geweest met het creëren van onafhankelijkheid en nu zeg ik dat het een negatief en vooral onmogelijk doel is. Dus laten we ieder voor zich en voor elkaar maximale verantwoordelijkheid te nemen voor het eigen handelen en door waar mogelijk bij te dragen aan anderen. Want als al onze energie daar op gericht is, kan het toch niet anders dan dat er overvloed ontstaat!? En die boontjes: het was toch altijd al veel leuker om dat met elkaar aan de keukentafel te doen?
Ik wens je toe dat je maximaal geniet van de afhankelijkheid en spreek je graag!
Liesbeth
